Eenzaamheid ontmoet vlinders

Eenzaamheid ontmoet vlinders

Twee harten eenzaam
door de jaren heen
die geen echte
kansen namen
nu de vlucht
opnieuw proberen
omdat ze elkaar
herkennend tegen kwamen

de intentie van
de liefde
ineens heel tastbaar
binnen bereik
nooit gekende
hartstocht
geeft zijn
erkentelijkheid blijk

nieuw en vol
verborgen schatten
verleidelijk de
vlinders tonend
de openheid in
veelvoud schenkend
eindelijk met
de waarheid belonend



Raira (Ria)
06 10 05

O Zij schreef vol vuur....

O Zij schreef vol vuur Sprookje**



In het hoogste allerhoogste
kwamen letters tot leven
Vele, vele eeuwen draaide de aarde
Een vrijbrief werd er vrijgegeven



Zij schreef met gouden letters,
zoals Zij altijd al geschreven had
Een kolkende massa droeg in zich
een groeiende kostbare schat



Zij werd verliefd op al het groen
dat Zij voor zichzelf al zag
Opgeschreven in regenboog kleuren,
en schreef naar haar hoogtijdag



Wie mag ervan genieten, bewonderen
schreef Zij weer met vaste hand
Wie kan vertellen, het laten leven, optekenen
Ik moet iets creëren met verstand



Zij zag de zeeën, bergen, de bloemen
En al wat Zij zag deed haar verrukken
Ze schreef, O Zij schreef vol vuur
En zag er lieve mensen bloemen plukken



Haar vingers streelden bladzijden lang
Ze schreef er boeken vol met lust
En zag de wereld als haar schat
Ze raakte maar niet uitgeblust



Maar nu schrijft Zij niet meer, niet meer:
Zij schreef over levens, niet over ‘t oorlogspad
In haar laatste regel haar zucht:
‘wat hebben mensen toch voor ogen gehad’


Einde

Willem

Een schrijven aan zichzelf...

Een schrijven aan zichzelf Sprookje**

lieve vriend, ken mijn gevoelens die ik omschrijven zal
ik draaf de weg en ken er geen geluk
natuur gaat langs mij heen, de mensen
zijn voor mij de hel, maken mij gevoegelijk stuk

de omtrek waar ik in vertoef zijn mij het droefst
de muren praten tegen mij, het is genoeg
jij kent mij goed, ik wil je schrijven
dat ik tot ‘s avond laat de dagen droef

herkenbaar is het wat je schrijft naar mij
ik geef je zoals altijd antwoord
ik hou , dat weet je zelf, het meest van jou
weet je wat aan jou het meeste stoort?

je ziet er blind en kijkt de weg het onkruid
de pracht op andere wegen zie je niet
de zon, de zee, die alles samenbindt
de sterren,de natuur, de maan, beste vriend: geniet!

maar ik zie er zoveel leed, angst en pijn
dat moet jij in hemelsnaam ook zien
waar komt jouw opgewektheid vandaan
er zijn nog altijd oorlogen bovendien

zie je dat kleine kind in die blijheid
zie je die verliefden elkaar innig kussen
hoor je de vogels de dag begroeten
dat is er ook nog ondertussen

ruik je het frisse groen na regenbuien
en dan het voelen van de warmte van de zon
de liefde heb ik nog niet genoemd
die is en blijft er bij elke horizon

als jij het zegt, dan zal het wel zo zijn
denkend en voelend heb je misschien gelijk
waarom is de wereld toch zo ingewikkeld
als ik ze uit mijn ooghoeken bekijk

Ik geef je mijn voelen, lieve vriend
wil je anders leren denken
dan moet je mij binnenlaten
ik kan en wil het je zomaar schenken

16-09-2005

Willem