O Zij schreef vol vuur....

O Zij schreef vol vuur Sprookje**



In het hoogste allerhoogste
kwamen letters tot leven
Vele, vele eeuwen draaide de aarde
Een vrijbrief werd er vrijgegeven



Zij schreef met gouden letters,
zoals Zij altijd al geschreven had
Een kolkende massa droeg in zich
een groeiende kostbare schat



Zij werd verliefd op al het groen
dat Zij voor zichzelf al zag
Opgeschreven in regenboog kleuren,
en schreef naar haar hoogtijdag



Wie mag ervan genieten, bewonderen
schreef Zij weer met vaste hand
Wie kan vertellen, het laten leven, optekenen
Ik moet iets creëren met verstand



Zij zag de zeeën, bergen, de bloemen
En al wat Zij zag deed haar verrukken
Ze schreef, O Zij schreef vol vuur
En zag er lieve mensen bloemen plukken



Haar vingers streelden bladzijden lang
Ze schreef er boeken vol met lust
En zag de wereld als haar schat
Ze raakte maar niet uitgeblust



Maar nu schrijft Zij niet meer, niet meer:
Zij schreef over levens, niet over ‘t oorlogspad
In haar laatste regel haar zucht:
‘wat hebben mensen toch voor ogen gehad’


Einde

Willem